Im bardziej przygladam się napływowi do Europy imigrantów z Magherbu, Afryki kontynentalnej czy Bliskiego Wschodu, tym bardziej nie mogę pozbyć się wrażenia, że Państwo Islamskie zaciera ręca.
Nie wiem jak Państwo, ale ja za mającymi ściskać serce scenami, którymi karmią nas media, widzę uśmiechnięte gęby radykalnych islamistów z kałasznikowem na ramieniu oraz cywilizowanych radykalnych islamistów z Arabii Saudyjskiej czy Kuwejtu, do których dziwnym trafem wyznawcy Allaha nie emigrują.
Niestety, napór islamu pod płaszczykiem "dramatu imigrantów" na Europę trwa w najlepsze, przybierając coraz bardziej ekspresyjne, skuteczne niestety, formy. Ja tego nie dożyję. Ale nasze wnuki, chcące żyć jak ich przodkowie, będą nas przeklinać. Martwimy się o emerytury przyszłych pokoleń, o to by kasa w ZUS-ie była pełna. Nie martwimy się tylko o to, kto na tej kasie położy łapę.
Osobna refleksja jest taka, że tych imigrantów tak naprawdę powinny wziąć sobie na głowę Stany Zjednoczone, bo to ich jastrzębia polityka wysadzania w powietrze społecznego i politycznego mikroklimatu obszarów, z których ciągną teraz ci ludzie, jest tego bałaganu praprzyczyną.
Słyszeli Państwo może o gotowości przyjęcia przez USA chociaż drobnej części tej imigracyjnej fali u siebie? Bo ja nie.
